As ‘n boorling van Ceres, ( vyf dae na die geskiedkundige aarbewing in 1969 ) is dit nog steeds elke dag ‘n fantastiese voorreg om in so ‘n pragstuk van ‘n dorp wakker te word. My ankers is sedertien vas gegooi hier en is hier waar ek my primêre en sekondêre skoolloopbane voltooi het. Geld vir verdere studies was daar nie, en het ek maar begin werk, al wou ek graag onderwys studeer. Ek het op latere stadium toe ek self kon betaal, begin studeer in die finansiële rigting, ek werk vandag as Admin/Finansiële beampte by ‘n skool.
Genade oorvloedig
Nadat hy die verhoog verlaat het, vra die seremoniemeester of daar nog iemand is wat ʼn item wil lewer. ʼn Bejaarde man word aangewys. Terwyl die skare juig het hy sukkelend verhoog toe gestrompel. Hy het na die gehoor gestaar en toe met teerheid en ontsag begin: “Die Here is my herder ...” Die teenwoordiges het gemurmereer, want die vorige spreker het dit reeds gedoen.
Die ou oom het voortgegaan en namate hy vorder, het sy gelaat verander, hy het sy hande na bo gehef, trane het begin vloei. Die toehoorders was later doodstil. Uiteindelik het die oom amen gesê. Geen gejuig deur die skare, geen applous nie. Die oom het stadig van die verhoog afgestap, maar die seremoniemeester het hom gekeer. “Oom, wat was die verskil tussen jou weergawe en dié van die jongman?
Sy antwoord was eenvoudig: “Die jongman ken die psalm, ek ken die Herder.”
More info →