Emosioneel

Op agtjarige ouderdom dwaal Lisa ontredderd in die strate van ʼn groot stad rond. Haar gedagtes  ʼn warboel, maar al wat sy verseker weet, is dat sy nooit, ooit weer teruggaan na die woonstel op die derde vloer in ‘n krotwoonbuurt wat sy huis genoem het nie.

Hoekom sou sy? Haar ma is feitlik voor haar oë dood – haar pa, ʼn volslae alkoholis.

Uiteindelik beland sy in die liefdevolle pleegsorg van oom Sarel en tant Kotie. Sy slaag  matriek en kwalifiseer as onderwyseres.

Sy trou met Kobus, wat  ʼn onmisbare anker in haar lewe word. Hulle gee pad uit die stad met sy verstikkende rook, mensemassa en pynlike herinneringe. Op Seemansrus, ʼn klein vissersdorpie, bou Lisa ʼn nuwe lewe waar sy haar donker verlede vergoed uit haar geheue probeer ban.

Maar toe gebeur die ondenkbare. Sy ontmoet oom Adriaan en kom van aangesig tot aangesig met ʼn werklikheid wat jare lank vir haar verborge gehou is.

In die vragwa, waar sy saam met vyf ander meisies opgesluit is, worstel sy met ’n warboel gedagtes. Toe kom die skokonthulling: Die polisieondersoek het uitgewys dat haar pa wel betrokke was by die mensehandelsindikaat.

“Al hoe julle weer hierdie vertrouensbreuk kan herstel, is om diegene wat dit aan julle gedoen het, te vergewe.” Maar Sunet worstel met woede in haar lyf. Hoe vergewe ’n mens ’n pa wat nie skroom om onskuldige meisies vir die wolwe te gooi nie. Hoeveel keer moet ’n mens vergewe?

Terwyl die oorlog voortwoed, stel die Britse offisiere Lords Roberts en Kitchener, die verskroeideaardebeleid en konsentrasiekampe in. Malie en haar familie beleef dié verskrikking persoonlik.

Boonop teister die Engelse offisier op sy swewende perd Malie en haar geliefdes soos die onafwendbare noodlot. Die kwelvraag is: het die vloek wat sy uitgespreek het, omgeswaai en volg dit haar en haar nageslag vergeldend? Waar lê die waarheid?

Die verhaal is gegrond op ware vertellings van Maria Magdalena Johanna Grobler wat in 1952 op haar verjaarsdag – vyftig jaar na die sluiting van die Vrede van Vereeniging op 31 Mei 1902 – op oudioband opgeneem is.

Vir Stanley Cierenberg is dit ’n besondere eer om sy broer, Elroy, se biografie te verwoord. Elroy is 52 jaar oud, van skooltyd af die voorbeeldige een; onderhoofseun en kaptein van die Cravenweek-rugbyspan.

Hy het die rang van kaptein in die SAPS beklee en daarna sy eie sekuriteitsbesigheid begin.  Elroy is lief vir die aarde, boerdery, diere en vir sy familie.  Sy dogters is sy hele lewe. Die oudste twee is reeds volwasse.

Tans is hy in die gevangenis met ’n 10-jaar vonnis. Stanley het dit sy taak gemaak om hierdie boek te skryf oor sy broer se uitdagings wat hy elke dag in die gesig moet staar. Een van die grootste uitdagings is die verlange na sy jongste dogtertjie wat, na aanvanklike gereelde kuiers, stadig uit sy lewe verdwyn het.

Die boek gevat ook sketse deur sy dogtertjie geteken en hierdie sketse speel ’n  belangrike rol in die ontwikkeling van die verhaal – dit word deel van ’n eensame mens.

Cierenberg gebruik beelde, drome en denkbeeldige dialoog om die rou emosies tot realiteit te bring.

Mens besef skielik die belangrik besoeke vir hierdie gevangenisse is, hoe belangrik dit is om steeds deel van hulle eie vlees en bloed te wees, al is hulle oortreders van die wet. Maak nie saak waar jy jou bevind nie, jou siel en omgee, naasteliefde en familiebande bly steeds deel van jou – dalk meer as ooit.

Ek mis my kind bestaan uit ongeveer 40 bladsye, maar as inleidingsboek tot ’n opvolgreeks, is hierdie beslis ’n aptytwekker. Boweal is dit ’n versamelstuk wat in kleur gedruk is en vorm deel van die toekomstige reeks.

Want Klippe lieg is ’n prettige bundel kortverhale wat op ’n tong-in-die-kies manier die doen en late vertel van die Schoemans van Wilgerkloof. Die stories sal jou laat lag, jou laat huil en sal jou laat wonder of alles die waarheid is. Op die minste sal die stories vasgevang word vir eendag as niemand meer daar is om die stories te vertel nie. Maak maar tyd om Want klippe lieg te lees, want as jy eers begin, kan jy nie die boek neersit nie.

Die eerste is met ’n vermanende vinger en ’n streng gesig wat sê: “Praat die waarheid, my kind, want God het die waarheid lief.” Die tweede is met ’n swaar sug en ’n vraag die onbekende in: “Ja, ou wêreld, wat is jou waarde? ’n Kissie van plank ses voet onder die aarde.” Dit het hom intens bewus gemaak van hierdie konsepte. Is dit dan waar dat God ook die waarheid, dat die wêreld waardeloos is, lief het?

Sy vriend Josias het ander idees gehad, hom tot ander insigte probeer bring, maar Hannes het in sy naïwiteit vasgeskop: “Ja! Dan is ek God se bobbejaan. Laat ek dan bobbejaan wees wat nie verstaan nie en nie weet nie. Maar ek glo wat ek beleef het.”

Met kundigheid weef die skrywer, Johannes, ’n gesprek met homself deur die twee karakters te skep – Jo en Hannes.

Hierdie is ’n saamgestelde bundel met bydraes deur digters, skrywers, bekendes en Jan Alleman.

Die boek bevat ’n skatkis van gedigte, uitmuntende kortverhale en ware lewensverhale uit die pen van slagoffers.

Deurgaans is daar gebruik gemak van die tema – brood – die simbool van ons stapelvoedsel, maar ook die gebreekte liggaam van die Seun van ons Skepper.

Daar is selfs interessante broodresepte en ander boerekosresepte om ons te herinner aan die waarde wat ons heg aan die boer – die een wat ons voorsien van voedsel op ons tafel.

Skrywer, Nico Schamrel, het ’n liefdadigheidsplatform geskep, naamlik Ns. Liefdesdiens | Ns. Act of Love. Hierdie platform word gebruik om, deur middel van verskeie projekte, fondse vir liefdadigheid in te samel en is ’n niewinsgewende platform.

MY GEBED VIR ’N BOER TWEE is die tweede projek waarmee geld ingesamel word om ons boere en hul werkers te ondersteun.

Vir die hoeveelste keer wonder sy wie sy regtig is, waar sy vandaan kom. Ans, haar pa se vrou, herinner haar nog al die jare dat sy net ʼn optelkind is. As sy haar pa daaroor uitvra, is sy antwoord altyd dieselfde: “Jy is my dogter en dit is al wat van belang is, vergeet van die res.”

Maar die res is ’n raaisel wat uiteindelik ontrafel word. Stelselmatig ontdek Mia dat sy eintlik Lucinda is. Sy ontdek haar eie familie wat haar verwerp het en nou weer toenadering soek. En uiteindelik, ontdek sy sukses en liefde.

Die boodskap van vergifnis, opstaan, aangaan en laat gaan word deurgetrek in al die

gedigte en stories.

“Op reis in dig” wat die eerste tema in die boek is, is simbolies deel van meeste van die inhoud en wat ek glo elke leser se persoonlike reis in die lewe sal ligter maak en verryk.

Die stilte skree in my is ’n diverse versameling van gedigte en kort stories wat verskillende emosies en lewenservaringe kreatief uitbeeld.

Die Psalms, Spreuke en Hooglied het ek oorgeslaan, want dit is gedigte op sigself. Dan het ek gekyk na die profete van Jesaja af tot by Maleagi en hoe baie van hulle profesieë vir ons dag en tyd ook nog ʼn boodskap kan hê.

Dit is almal geestelike gedigte. Ek het begin by die skepping en daarna geraak aan die wettisisme van die Ou Testament.

Die tyd tussen die Ou en Nuwe Testament wat ook die ballingskap insluit, het ek aangeraak en toe by die Nuwe Testament gekom van die geboorte van Christus af tot by sy dood en opstanding. Daarna het ek gedagtes probeer stimuleer oor hoe sy volgelinge nou veronderstel is om te lewe om sy boodskap uit te dra.

Die Haikoe aan die einde is maar ʼn voëlvlug oor die bundel en ek hou nogal daarvan om hulle te skryf, want dis een manier om baie met min woorde te sê.

Om egter met ’n donkiekar deur die Tankwa-Karoo te reis, kan nogal ’n uitdagende ervaring wees.

Vir Jafet en Sarah is dit nie net ’n reis huis toe op die stowwerige, vaal pad deur die droë Karoo nie, maar ook ’n lewens- en sielereis na ’n onseker toekoms.

Die seer van die lewe het Groenvlei in hulle afwesigheid in oorvloed getref. Jafet en sy vrou Sarah is die uitkoms op gebede om vertrapte liefde te herstel. Maar Groenvlei? Sal die plaas ooit weer herstel?